ผู้หญิงคนนี้ ไม่มีวันลืมได้ลง....หึหึ

[Tonnoi]

หลายวันก่อน ภาพขนาดใหญ่ของผู้หญิงสูงวัยแต่ดูสดชื่นกระฉับกระเฉง ในชุดผ้าไหมสีชมพู ส่งยิ้มให้ยามเมื่อรถแล่นสวนกับรถโดยสารไม่ประจำทางส ีน้ำเงินคันหนึ่ง ด้านข้างตัวรถถัดไปจากภาพของเธอเป็นตัวอักษรขนาดใหญ่ เขียนว่า “บริษัท เชิดชัย มอเตอร์เซลล์ จำกัด” (อรสา อินทบุตร 2551: 177)

“ในเมื่อดิฉันไม่ได้ทำเพื่อหวังผลกำไร แต่ทำเพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ ฉะนั้นต้องทำให้เขาจดจำเราว่า ผู้หญิงคนนี้นะ เป็นคนช่วยให้คุณได้กลับบ้าน ให้คุณจำรูปไว้ว่าผู้หญิงคนนี้ชื่อ “เจ๊เกียว” ถ้าบริษัทไหนเช่ารถดิฉันแล้วไม่ติดรูปดิฉัน ดิฉันไม่ให้เช่า ถามว่าเจ๊เกียวโฆษณาเหรอ ถ้าจะพูดอย่างนั้น ดิฉันก็ไม่เถียง”

(ป่านนี้คนทั้งประเทศก็คงจำหน้าเจ๊ได้แล้วล่ะมั้ง ไม่ต้องอาศัยรูปจากรถหรอก(ฮา))

สวัสดีสมาชิกรถทัวร์ไทยทุกท่านครับ วันนี้ผมมีบทความที่น่าสนใจของผู้หญิงคนหนึ่ง “สุจินดา เชิดชัย” หรือที่รู้จักกันในนามว่า “เจ๊เกียว เจ้าแม่รถทัวร์” นั่นเอง โดยคัดลอกบทสัมภาษณ์บางส่วนมาจากนิตยสาร VOLUME ฉบับปักษ์หลัง เดือนกรกฎาคม 2551 มีส่วนใดน่านำมาคิดและน่าวิจารณ์บ้าง ลองมาดูกัน

มุมมองเกี่ยวกับธุรกิจและการบริหารงานกับลูกน้องของเ จ๊เกียว

“ดิฉันมองว่าสิ่งที่ถูกต้องในการทำธุรกิจคือสินค้าต้ องมีคุณภาพดี อย่าขายราคาแพง ต้องมีลูกน้องบริวารเก่งๆ ยอมรับความเก่งของลูกน้องและให้เกียรติพวกเขา....... .

“ดิฉันมีลูกแท้ๆ 4 คน ถ้าลูกทำกำไรให้ให้ดิฉันวันละแสน วันหนึ่งก็ได้ 4 แสนบาท แต่ลูกน้องฉัน 3,000 คน ทำให้ดิฉันวันละ 200 บาท วันหนึ่ง ดิฉันได้ 6 แสนบาทแล้ว ฉะนั้นธุรกิจต่างๆต้องอาศัยลูกน้อง คิดว่าลูกน้องคือลูกเรา อย่าไปเอาเปรียบเขา เลี้ยงเขาให้ดีๆแล้วเราจะอยู่ได้เอง......เพราะฉะนั้ นการอยู่ร่วมกับเพื่อนมนุษย์ขอให้เราเป็นผู้ให้ อย่าคิดแต่ว่าฉันจะเอาแต่ฝ่ายเดียว”

แล้วที่ใครๆเค้าบอกว่าเจ๊เกียวเค็มล่ะ ?

“ใครๆก็บอกว่าเจ๊เกียวเค็ม ใช่ ดิฉันบอกเลยว่าดิฉันเค็ม เพราะดิฉันไม่ได้คาบช้อนเงินช้อนทองออกมาจากท้องพ่อท ้องแม่ เกิดมาแล้วต้องดิ้นรนด้วยตัวเอง ถ้าไม่เค็มดิฉันจะมีวันนี้หรือ

“คำว่า เกลือ ไม่มีวันหวานหรอกค่ะ ยิ่งเค็มยิ่งอร่อย ก็เหมือนเจ๊เกียวนี่แหละ แต่ความเค็มของดิฉันไม่ได้ไปทำร้ายใคร ใครอยากมาหาดิฉันก็มา ไม่อยากมาก็ไม่ต้องมา ถึงดิฉันจะเค็มแต่ก็ไม่ได้โกงใคร ไม่ได้เบียดเบียนหรือเอาเปรียบใคร

“เชื่อไหมตอนตั้งตัว ปลาทู 1 ตัว ดิฉันแบ่งกินสองมื้อ เช้ากินท่อนหัว เย็นกินท่อนหาง ดิฉันเริ่มสะสมทองรูปพรรณตั้งแต่ปี พ.ศ 2513 ตอนนั้นราคาทองบาทละ 300 กว่าบาท การจะได้เงินเร็วๆต้องทำอย่างไรรู้ไหม ดิฉันไม่สอนตัดเสื้อผ้าแล้ว หันไปรับจ้างเย็บเสื้อผ้าโหลแทนเพราะรายได้ดีกว่า โหลละ 3 บาท เย็บได้ 20 โหลก็ได้ 60 บาทแล้ว นอกจากนี้ยังรับตัดเสื้อผ้าด้วย”

จุดเริ่มต้นกิจการรถโดยสารของเจ๊เกียว

ปี 2507 เจ๊เกียวเปลี่ยนรูปแบบจากกิจการต่อรถบรรทุกมาเป็นต่อ รถโดยสารเพราะเจ๊เสียดายทรัพยากรป่าไม้ที่ถูกตัดมาปร ะกอบรถบรรทุก แล้วหลังจากหันมาประกอบรถโดยสาร เป็นอย่างไรบ้างล่ะ ?

“ปี พ.ศ. 2509 ดิฉันสั่งให้เปลี่ยนตัวถังรถโดยสารเป็นเหล็กทั้งหมด ยกเว้นพื้นเป็นไม้เหมือนเดิม....

ต่อมาปี 2514 ดิฉันซื้อรถสายโคราชมาวิ่ง 2 คัน วิ่งไปวิ่งมาลูกน้องโกงเก่งดิฉันเลยขายรถทิ้ง แล้วเริ่มใหม่ปี 2519-2520 โดยขอรับช่วงสัมปทานจาก บขส. เอง เป็นรถหมวด 2 วิ่งระหว่างจังหวัดเชื่อมจังหวัด แต่ตอนหลังขยายเส้นทางเป็นจังหวัดเชื่อมอุทยานท่องเท ี่ยวต่างๆด้วย

“วิ่งรถโดยสารมาเรื่อยๆจาก 10 กว่าคัน จนกระทั่ง พ.ศ. 2530 ดิฉันมีรถตั้ง 800 กว่าคัน เอารถที่อู่ตัวเองต่อนี่แหละมาวิ่ง เพราะทนไม่ได้ที่เห็นบริษัทเดินรถบางแห่งบริการผู้โด ยสารไม่ดี สามีดิฉันถามว่าลูกค้ามาซื้อรถจากอู่เรา แล้วทำไมเราต้องไปวิ่งแข่งกับเขาด้วย เดี๋ยวเขาก็ไม่มาต่อรถอู่เราหรอก........

“ดิฉันบอกว่าเขาจะว่าเราได้อย่างไร ถึงเราไม่ทำคนอื่นก็ทำอยู่ดี ของแบบนี้ขึ้นอยู่ที่บริการ ดิฉันมีใจรักการบริการ ฉะนั้นดิฉันจะทำ

“หัวใจของการทำธุรกิจของดิฉันคือ ต่อรถให้คุณภาพดีๆ ทำให้เสร็จเร็วๆ ให้ทันลูกค้าเอาไปทำมาหากิน และที่สำคัญมากๆคือ คิดราคาถูกๆ เอากำไรแค่นิดหน่อย คนก็มาต่อรถอู่เราเยอะเองแหละ”

เจ๊เกียวได้สัมปทานเดินรถมาตลอด 30 ปี ขยายเส้นทางครอบคลุมภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคเหนือ และภาคตะวันออก โดยบริหารกิจการร่วมกับเฮียไซ สามีผู่ร่วมทุกข์ร่วมสุข แต่แล้ววันหนึ่งในปี 2538 สามีก็จากไปด้วยโรคหัวใจวาย
หลังจากการจากไปของสามี เจ๊เกียวยังคงบริหารกิจการของตระกูลต่อไปด้วยหัวคิดก ้าวหน้า ทำให้กิจการเจริญรุ่งเรืองตามลำดับ

ตอนนี้ธุรกิจของเจ๊เกียวมีอะไรบ้าง ?

- อู่เชิดชัยอุตสาหกรรมประกอบตัวถังรถยนต์โดยสาร ทั้งรถปรับอากาศและรถธรรมดา เป็นตัวแทน จำหน่ายรถโดยสารวอลโว่ในเมืองไทย ตั้งแต่ปี 2538 เป็นต้นมา
- บริษัท เชิดชัย มอเตอร์เซลล์ จำหน่ายรถโดยสารและรับจัดไฟแนนซ์
- บริษัทราชสีมายานยนต์ บริการรับส่งผู้โดยสารระหว่างกรุงเทพฯ กับจังหวัดต่างๆในภาคอีสาน ภาคเหนือ และภาคตะวันออก (เชิดชัยทัวร์ – ราชสีมาทัวร์) โดยรับสัมปทานจาก บขส.
- กิจการให้เข่ารถหรือที่เรียกกันว่า “รถทะเบียน 30” สำหรับรับ – ส่ง พนักงานบริษัทและรัฐวิสาหกิจต่างๆ ซึ่งก็ได้ดำเนินการมา 7 ปีแล้ว
- บริษัทเชิดชัย บัสแอนด์พาร์ท ทำชิ้นส่วนอะไหล่รถโดยสารขายส่ง
- บริษัท เชิดชัยคาร์ เป็นตัวแทนจำหน่ายรถยนต์ฮอนด้าในจังหวัดนครราชสีมา
- บริษัทเชิดชัย กู้ดแลนด์ ดูแลเรื่องที่ดินและอสังหาริมทรัพย์ ซึ่งที่ดินเหล่านี้เจ๊เกียวซื้อเอาไว้ตั้งแต่ราคาถูก ๆราว 4,000 ไร่ (เดอะมอลล์ โคราช กับเทสโก้โลตัสก็เช่าที่เจ๊เกียว)

ถึงแม้ว่าจะมีกิจการเยอะแยะมากมายขนาดนี้น่าจะทำกำไร ได้มากมาย แต่หารู้ไม่ว่าเจ๊เกียวยังมีหนี้สินที่ต้องผ่อนส่งชำ ระธนาคารร่วมพันล้านบาทเลยทีเดียว !!

เอาล่ะครับ พอหอมปากหอมคอกับเรื่องราวของเจ๊เกียวบางส่วนไปแล้วน ะครับ คงได้รับรู้อะไรหลายๆอย่างไปกันบ้างพอสมควร จากมุมมองเรื่องบริการและเรื่องต่างๆของผู้ประกอบการ อย่างเจ๊เกียว กับมุมมองผู้บริโภคอย่างเราๆนั้น เป็นอย่างไร แตกต่างกันอย่างไร ลองไปคิดดูเล่นๆกันนะครับ

จบเอาดื้อๆแบบนี้แหละ อิอิ

Written& Edited & Adapted by Tonnoi. 2008® ^_^”

[chalawan26]

เก่งเนอะน้องต้น ไปสรรหามาให้อ่านกัน Thanks.!!

“ดิฉันบอกว่าเขาจะว่าเราได้อย่างไร ถึงเราไม่ทำคนอื่นก็ทำอยู่ดี ของแบบนี้ขึ้นอยู่ที่บริการ ดิฉันมีใจรักการบริการ ฉะนั้นดิฉันจะทำ":emo_toon08:

[Tonnoi]

คือ ... หลังจากที่อ่านบทสัมภาษณ์ของเจ๊แกแล้ว ก็รวบรวมประเด็นสำคัญๆที่น่าคิดและน่าสนใจ

แล้วก็มาตั้งหัวข้อ มาเรียบเรียงใหม่เอง

มันมีหลายอย่างที่เจ๊แกพูด กับความเป็นจริงที่เห็นๆกันอยู่ ...... อืมมม น่าคิดแฮะ

ก็เลยเอามาให้ชมกัน แล้วก็ลองคิดดู (แอบฮาอยู่หลายอันเหมือนกัน)

ขอบคุณสำหรับคำชมเด้อ จะสรรหาเรื่องราวดีๆมาฝากต่อปายยย

[atum407]

เจ๊แกเขาเป็นคนที่หากินด้วยลำแข้งตนเอง
ย่อมรู้คุณค่าเงินทอง เลยเหนียวเป็นธรรมดาแหละครับ

[intensity]

ว้าวๆ...เจ๊แกแน่นอนจริงๆครับ

[BB 436]

ช่วงนี้นำมันก็ลดราคาแล้วครับไม่ทราบว่าอีเจ๊แกจะลดค ่าโดยสารเมื่อไหร่ แค่นี้ผู้โดยสารเค้าก็ช้ำชอกพอทนแล้ว flight

[rapipat]

มีเงินเยอะก็มีหนี้เยอะเป้นธรรมดา คนไม่มีมีหนี้คือคนตายไปแล้ว flight