[cr] U Thai Trip 23ชั่วโมงแห่งความสุขที่ อุทัยธานี

[O580]

ตลอดเวลาที่ถ่ายรูปบนสะพาน ก็จะมีชาวบ้านเดินไปมา และขับมอไซค์ ข้ามสะพานอยู่เรื่อยๆครับ
แทบจะทุกคนที่ผ่าน จะหันมายิ้มให้เรา บ้างก็ถามว่า มาเที่ยวหรือจ๊ะ
จน ดช.แฮรี่ถามผมว่า เค้ารู้ได้ไงว่าเป็นนักท่องเที่ยวเนี่ย? มันเป็นคำถามที่... นะ ดช.แฮรี่
สะพายเป้ ถือกล้องถ่ายรูปกลางแดดเปรี้ยงๆขนาดนี้นี่นะ เค้าไม่รู้ก็แปลกแล้ว

ท่านที่มาเที่ยวสะพานนี้ เวลาลามีรถผ่าน หรือมีชาวบ้านเดินผ่าน ก็อย่าลืมทักทาย หรือหลีกทางอำนวยความสะดวกให้พวกเค้าด้วยนะครับ
เพราะสะพานมันแคบจริงๆ เราต้องท่องเที่ยวแบบ มีคุณธรรม และจริยธรรมนะครับ เอ๊ะ เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย
เริ่มง่วงแล้ว สงสัยจะเบลอๆ ฮ่าๆๆๆ

ตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยไปจนเืกือบจะ 5 โมงเย็นแล้วครับ ข้ามไปหาปลาแร๊ดแรด ที่ตลาดกินกันดีกว่า
แต่ พอไปถึง ปราดุกแว่ ไม่มีสักร้านเลย อะไรกันเนี่ย ฮือๆๆ ก็เลยได้ข้าวเหนียวหมูปิ้ง กินแกล้มคำแซวของแม่ค้าที่มาเป็นระยะๆ อร่อยกันไป ฮ่าๆๆ


และแล้วก็ได้เวลาเดินทางต่อไปยังจุดหมายต่อไปครับ วัดสังกัสรัตนคีรี และ เขาสะแกกรังครับ

โดยมีคุณลุงผู้ใจดีที่อาสาจะไปส่งเราถึงยอดเขา ด้วยราคาแค่ 40 บาท
แต่วัยรุ่นอย่างเรา ต้องเดินขึ้นครับ มันถึงจะเรียกได้ว่า ได้มาเยือนเข้าสะแกกรังจริงๆ

แล้วคุณลุงก็แว๊นไปส่งเราที่ วัดตรงเชิงเขาครับ ด้วยราคา 30 บาท


Thanks: ฝากรูป

[O580]

ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงครับ
หันมองขึ้นไป โอ้ว์ ป๊ะเจ้า 449 ขั้น จะรอดมั้ยเนี่ยเรา
เห็นจุดหมายของเราอยู่ลิบๆครับ


Thanks: ฝากรูป




ดช.แฮรี่ถึงกับออกอาการ เครียดเลยทีเดียว อิอิ ถ้าสภาพร่างกายปกตินี่ แค่นี้ ชิวๆ


Thanks: ฝากรูป

[O580]

และแล้วก็แบกร่าง ที่ไม่ได้นอนมาแล้วกว่า 24 ชั่วโมง ขึ้นมาถึงบนยอดเข้าครับ
บอกได้คำเดียวว่า คุ้มครับ

มีมณฑปตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่ มีชาวอุทัยธานีท่านนึงเล่าให้ฟังว่า
เขา สะแกกรังเปรียบเป็นเหมือนดั่งมังกร ซึ่งจะพ่นไฟออกมาทุกปีซึ่งจะทำให้เกิดไฟไหม้ จึงต้องมีการสร้างสิ่งศักสิทธิ์ครอบบริเวณนี้เพื่อกด หัวมังกรไว้ ไม่ให้พ่นไฟออกมา


Thanks: ฝากรูป



เจอมุมดีดีก็จัดกันไป แดดดีเหลือเกิน อิอิ


Thanks: ฝากรูป

[O580]

ดช. แฮรี่ บอกขอสัก 1 ชอต ก็จัดกันไป แดดเปรี้ยงๆ เดินขึ้นบันไดมา 449 ขั้น นี่แหละน๊า วัยรุ่น ฮ่าๆๆ


Thanks: ฝากรูป



ถ่ายรูปกันจนลืมหิวน้ำ เลยเดินไปซื้อ น้ำ + น้ำแข็งใส นั่งพักกันสักครู่ ครับ ประมาณ 10 นาที
เมฆฝนที่ตั้งเค้ามาแต่ไกล ก็ลอยเข้ามาหาเราเรื่อยๆครับ

น้ำเป็นจุดกำเนิดของทุกสรรพสิ่งในชีวิต คนเราอยู่ใต้ฟ้าจะกลัวอะไรกับฝน
แต่ . . กล้องผมกลัวคร้าบ เจี๊ยกๆๆๆ รีบเผ่นก่อนดีกว่าครับ ใช้มา 3 ปีแล้ว ไม่อยากให้ต้องพรากกันไป
รักมันจริงๆ ( ความจริงคือ ยังไม่มีตังค์ซื้อตัวใหม่ อิอิอิ )


Thanks: ฝากรูป

[O580]

แต่ก็ยังไม่วาย แวะถ่ายภาพกันเรื่อยๆ ครับ


Thanks: ฝากรูป



จัดอีกนึง มุมมิวสิควิดิโอ


Thanks: ฝากรูป

[O580]

ดช.แฮรี่จบช่างมาครับ ช่างกล้า . . ถ่าย


Thanks: ฝากรูป



มืดแล้วก็ได้เวลากลับครับ เอ่อ ว่าแต่แล้วจะกลับยังไงเนี่ย อ๊ากกก ลืมไปเลย
เอาเป็นว่าเดินไปเรื่อยๆแล้วกันเผื่อมีรถสกายแลปวิ่ง ผ่าน
แล้วก็เดินกันกันมาจนถึง 4 แยก ก็ยังไม่มีรถสักคัน เลยบอก ดช.แฮรี่ว่า คงต้องเดินไปถึงตลาดแล้วหล่ะ อิอิ

แต่ก็มีคุณพี่คนนึงขับซาเล้งมาครับ แล้วก็ถามว่าจะไปไหน ไปในตลาดใช่ไหม ขึ้นมาเลยๆ
แล้วพี่เค้าก็ไปส่งถึงในตลาดให้ฟรีๆครับ ซึ้งน้ำใจคนอุทัยธานีมากครับ


แล้วก็มาต่อกันที่นี่ครับ


Thanks: ฝากรูป

[O580]

ถนนคนเดินตรอกโรงยาครับ เป็นตลาดเล็กๆที่ชาวบ้านทำกันเอง มีจุดมุ่งหมายเพื่อให้คนมีที่พบปะนั่งพูดพูดคุยกัน


มีวงดนตรีซึ่งเป็นลูกหลานคนอุทัยเล่นให้ฟังกันฟรีๆคร ับ เล่นดีเลยทีเดียว แถมเล่นเพลงโปรดผมทั้งนั้น เดินเที่ยวกันเพลินเลยครับ



Thanks: ฝากรูป



ห้องแถวไม้รอบๆถนนคนเดินก็มีบางห้องที่จัดทำเป็นพิพิ ธภัณฑ์ขนาดเล็กๆ ที่แสดงถึงประวัติความเป็นมาของจังหวัดอุทัยธานีครับ
แต่ ที่ชอบเป็นพิเศษคือ บ้านของคุณอานกเขาครับ ซึ่งวัตถุประสงค์หลักๆที่คุณอาสร้างที่แห่งนี้ขึ้นมา คือ ต้องการปลุกฝังให้เยาวชนรุ่นใหม่รักในถิ่นฐานบ้านเกิ ดครับ
ถ้าใครได้มาเที่ยวที่นี่อย่าลืมแวะมาเยี่ยมพูดคุยกับ คุณอาได้นะครับ
มุมที่ผมชอบเป็นพิเศษครับ


Thanks: ฝากรูป