รถจอดได้ไม่นาน กะเหรี่ยงก็มีอาการครั่นเนื้อครั่นตัว
อยากจะเดินลงจากรถ เพื่อไปสูดอากาศภายนอก
เชื่อมั้ยคะ อิชั้นนั่งสยามเฟิร์สมาแต่อ้อนแต่ออก เป็น
เวลาหลายสิบปี นั่งรถจากหมอชิตแล้วรถมาจอดอีกที
ที่อู่ อิชั้นไม่เคยได้ลงไปเหยียบข้างล่างเลยค่ะ จะด้วย
ความขี้เกียจลุกข้ามไปมา หรือกลัวความวุ่นวายข้างล่าง
ก็สุดจะเดา ได้แต่นั่งจับเจ่าอยู่กับที่ มาถึงอู่สยามเฟิร์ส
แต่ไม่เคยลงจากรถเลย ครั้งนี้คุณโฮสหน้าเหี้ยมเหมือน
จะอ่านใจอีชั้นออก จึงหันมามองด้วยสายตาพิฆาต มอง
มาอย่างเหวี่ยงๆ แล้วบอกว่า กรุณานั่งอยู่กับที่นะคะ อย่า
ได้ลุกมาเป็นอันขาด รถจะจอดรับผู้โดยสารเพียงไม่กี่
นาที จากนั้นรถก็จะออกเลย เรื่องทีจะให้กะเหรี่ยงออก
ไปแร่ด ว๊าย เดินเล่นข้างนอก แล้วจะให้นางอันเชิญมา
ขึ้นรถ ฝันไปเถ่อะ ชั้นมีงานที่จะต้องทำอีกหลายอย่างย่ะ
อ๋อย นางรู้แกวค่ะ กะเหรี่ยงเป็นอันต้องกินแห้ว
ตามคาดค่ะ รถจอดปุ๊บ ผู้โดยสารก็แย่งกันขึ้นรถราวกับว่า
กลัวจะไม่มีที่นั่ง ประมาณว่ามาก่อนเลือกก่อนว่างั้นเหอะ
รถคันนี้ระดับ วีไอพี นะยะ ไม่ใช่รถไฟชั้นสาม
:Emo-korea_060:
|