[cr] U Thai Trip 23ชั่วโมงแห่งความสุขที่ อุทัยธานี

[O580]

ตลอดเวลาที่ถ่ายรูปบนสะพาน ก็จะมีชาวบ้านเดินไปมา และขับมอไซค์ ข้ามสะพานอยู่เรื่อยๆครับ
แทบจะทุกคนที่ผ่าน จะหันมายิ้มให้เรา บ้างก็ถามว่า มาเที่ยวหรือจ๊ะ
จน ดช.แฮรี่ถามผมว่า เค้ารู้ได้ไงว่าเป็นนักท่องเที่ยวเนี่ย? มันเป็นคำถามที่... นะ ดช.แฮรี่
สะพายเป้ ถือกล้องถ่ายรูปกลางแดดเปรี้ยงๆขนาดนี้นี่นะ เค้าไม่รู้ก็แปลกแล้ว

ท่านที่มาเที่ยวสะพานนี้ เวลาลามีรถผ่าน หรือมีชาวบ้านเดินผ่าน ก็อย่าลืมทักทาย หรือหลีกทางอำนวยความสะดวกให้พวกเค้าด้วยนะครับ
เพราะสะพานมันแคบจริงๆ เราต้องท่องเที่ยวแบบ มีคุณธรรม และจริยธรรมนะครับ เอ๊ะ เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย
เริ่มง่วงแล้ว สงสัยจะเบลอๆ ฮ่าๆๆๆ

ตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยไปจนเืกือบจะ 5 โมงเย็นแล้วครับ ข้ามไปหาปลาแร๊ดแรด ที่ตลาดกินกันดีกว่า
แต่ พอไปถึง ปราดุกแว่ ไม่มีสักร้านเลย อะไรกันเนี่ย ฮือๆๆ ก็เลยได้ข้าวเหนียวหมูปิ้ง กินแกล้มคำแซวของแม่ค้าที่มาเป็นระยะๆ อร่อยกันไป ฮ่าๆๆ


และแล้วก็ได้เวลาเดินทางต่อไปยังจุดหมายต่อไปครับ วัดสังกัสรัตนคีรี และ เขาสะแกกรังครับ

โดยมีคุณลุงผู้ใจดีที่อาสาจะไปส่งเราถึงยอดเขา ด้วยราคาแค่ 40 บาท
แต่วัยรุ่นอย่างเรา ต้องเดินขึ้นครับ มันถึงจะเรียกได้ว่า ได้มาเยือนเข้าสะแกกรังจริงๆ

แล้วคุณลุงก็แว๊นไปส่งเราที่ วัดตรงเชิงเขาครับ ด้วยราคา 30 บาท


Thanks: ฝากรูป