ความประทับใจในรถจักรพงษ์เชียงใหม่-อุดร V.i.p.

สวัสดีครับทุกท่าน
ผมคือหนึ่งในผู้โชคดีที่ได้มีโอกาสไปเที่ยวภาคอีสาน
และโชคชั้นที่สองก็คือได้ขึ้นรถของจักรพงษ์ทัวร์
แรกสุดตั้งแต่ก้าวขึ้นรถผมประทับใจและมีความภูมิใจว่ ารถที่ขึ้นนั้นเป็นรถ V.I.P.
นั่งบนเก้าอี้ด้วยความตื่นเต้น แต่ความตื่นนั้นลดลงไปเมื่อรถออกช้าประมาณครึ่งชั่วโ มงได้
ผมแลซ้ายไปเห็นชายคนหนึ่งได้นั่งเก้าอี้แถวเดียวแบบ V.I.P. ไม่แน่ใจว่าเขาได้ปรับเบาะหรือเปล่า
เพราะเข้าของเขาได้ไปชนกับพนักพิงของเบาะข้างหน้า แต่ผมก็ไม่ใส่ใจมากหันกลับมานั่งในท่าสบายๆ
ซึ่งขณะนั้นผู้โดยสารเต็มคันรถพอดี

พอล้อหมุนได้สักพัก ผมได้กลิ่นเหม็นไหม้คล้ายกับควันไอเสียกระจายคลุ้งไป ทั่วรถ
สร้างเสียงอึงอลของผู้โดยสารไปได้ระดับหนึ่ง ด้วยความที่ผมมีใจอยากไปอีสานมากจึงไม่คิดอะไรมาก
นั่งดูหนังที่รถเปิดให้ดูไปเพลินๆ จนถึงห้าทุ่มแบบนักดูหนังมาราธอน ภูมิใจจริงๆ ครับ

เดินทางมายังไม่ถึงครึ่งทาง รู้สึกแอร์ก็จะเป็น V.I.P. ด้วยเหมือนกัน
ด้วยระบบลมแบบเมืองร้อน กระจายความอุ่นทุกอณู เหงื่อผมเริ่มออก
แต่ผมก็ยังตื่นเต้นอยู่ดีว่าอีสานคงจะมีอากาศหนาว ทางรถจึงเปิดระบบฮีตเตอร์
เพื่อมอบความอบอุ่น ความเอาใจใส่ตลอดการเดินทาง

นั่งเพลินไปเรื่อย จมูกสูดควันไอเสียอุ่นๆ จนมาถึงครึ่งทาง
มีผู้โดยสารขึ้นมาเพิ่มเติมเป็นกลุ่มใหญ่ ขณะนั้นผมแปลกใจว่ารถทัวร์มีชั้นเดียว
และก็เต็มทุกที่นั่งแล้ว เขาเหล่านี้ จะไปนั่งที่ไหน
ทันใดนั้นผู้ช่วยก็จัดแจงเอาเก้าอี้เสริม V.I.P. พลาสติกสีน้ำเงิน
จากใต้ท้องรถมาเรียงตรงทางเดินแถวกลาง
อย่างเป็นระเบียบ แล้วเชิญผู้โดยสารกลุ่มนั้น มานั่งจากในสุดไล่ออกมา
อา... ช่างเป็นรถ V.I.P. ที่น่าประทับใจ ต้อนรับผู้โดยสารแบบกันเอง ติดดิน ไม่ถือตัว
ผมสังเกตุว่าทำไมผู้โดยสารคนหนึ่งที่ได้มานั่งเก้าอี ้ V.I.P. มีอาการโมโห ฉุนเฉียว ก่นด่า
เรื่องการให้มานั่งเก้าอี้เสริม ฟังได้เป็นคำๆ ว่า "นี่บ่รถ V.I.P."
ผมฟังไปเรื่อยๆ จนเผลอหลับไป


ตะวันทอแสงละมุน รถทัวร์เปิดทีวีต้อนรับตั้งแต่หกโมงเช้า
คงใกล้ถึงอุดรธานีแล้ว ผมยิ้มกรุ้มกริ่ม
สักพักรถเทียบท่าเข้าตัวเมือง จ.เลย......
อา.. ในตารางรถบอกว่าถึงอุดร เจ็ดโมเช้า หรือผมกำลังฝันไป?
ผู้ช่วยเดินมาบอกว่าห้ามเข้าห้องน้ำหลังรถเพราะส้วมเ ต็ม
และสะกิดบอกผู้โดยสารใกล้ๆ ประตูให้ฝากบอกคนอื่นๆ ด้วยว่าส้วมเต็ม
ประทับใจมากครับ พนักงานปฏิบัติกับผู้โดยสารอย่างเป็นกันเอง เหมือนรถคันนี้เป็นของพวกเรา
มีอะไรก็ช่วยกันตักเตือน ฝากบอกกล่าว นี่สิ คนไทย หัวใจสามัคคี....

รถออกจากอ.วังสะพุง จ.เลย มาได้สักพัก ผู้โดยสารก็เริ่มลงเป็นบางส่วน
จึงไม่จำเป็นที่จะต้องใช้เบาะเสริม V.I.P. อีกต่อไป ทางพนักงานขับรถจึง
แวะจอดข้างทาง เพื่อนำเก้าอี้เสริม V.I.P. เหล่านั้น ลงไปเก็บไว้ที่บ้านไม้ชั้นเดียวแห่งหนึ่งใกล้ๆ กัน

รถจอดเทียบท่ารถอุดรธานีเวลาประมาณ เก้าโมงเช้าเกือบสิบโมงเช้า (ช้าไปแค่ สองสามชั่วโมงเอง)
ผมไม่คิดมาก ในใจตื่นเต้นว่ามาถึงอีสานแล้ว ขณะนั้นผมลองใช้นิ้วไปกว้างขี้มูกออกมาปรากฏว่า
เป็นสีดำล้วนและมีเม็ดๆ ดำๆ กระจายตัวอยู่บนนิ้วมือ
อา.. งดงามมากครับ ผมเลยเก็บความประทับใจนี้ด้วยการถ่ายรูปรถเผื่อว่า
หากผมเดินทางไปที่แห่งใดอีก ผมจะขึ้นรถคันนี้... 636-21